شاید برای شما هم پیش آمده باشد که از سر مهربانی و انسانیت، لطفی در حق کسی می کنید و در مقابل دست کم انتظار تشکری خشک و خالی دارید، اما طرف اصلاً کار شما به چشم اش نمی آید؛ طوری واکنش نشان می دهد که انگار این وظیفه شما بوده است! با بی تفاوتی نگاه می کند و می گذرد! واکنش شما در برابر چنین افرادی چگونه است؟سواد زندگی؛ توسعه توانمندیهای فردی؛ مریم طرزی- بعضی ها هیچوقت نمی گویند “ممنونم”؛ ” متشکرم”! ظاهراً اصلاً بلد نیستند، تشکر کنند! اما چرا؟ اصولاً در مواجه با این افراد چه باید بکنیم؟ اینکه توقع سپاسگزاری داشته باشیم طبیعی است؟ یا اینکه باید کار را تنها به صِرف اصول انسانی خودمان، بی چشمداشت حتی تشکری، بی دریغ و از سر رضا و رغبت انجام دهیم و ایمان داشته باشیم که بی جواب نمی ماند؟!
بگذارید در وهله اول سر از کار کسانی درآوریم که عادت ندارند تشکر کنند، و کلاً سپاسگزاری برای شان سخت است.
ناسپاس ها آدم را از کاری که برای شان انجام داده ایم پشیمان می کنند. گاهی در برابر نگاه سرد آدم ناسپاس، چنان از کوره در می رویم که در دل مان می گوییم: ” دیگه پشت دستمو داغ می کنم، حتی یک قدم هم برای این آدم برندارم!” واقعیت این است که افرادی که هرگز تشکر نمیکنند، کمبودهای عاطفی و اجتماعی قابل توجهی دارند.
_________
درس های دیگری در سواد زندگیمدرسه آموزشهای دانش پایه و کاربردی عصر ایران
به ما بپیوندید: کانال تلگرامی سواد زندگی savadzendegi@