حوادث پلاس مروری بر اخبار روز حوادث
نوشته های مشابه
ایسنا/خراسان رضوی نتایج تحقیق جالب گروه بین‌المللی از دانشمندان نشان داد که ویژگی‌های متمایز صورت یک فرد ممکن است به‌طور قابل‌توجهی تحت تأثیر انتخاب‌های غذایی مادرشان در دوران بارداری، به ویژه مصرف غذاهای غنی از پروتئین باشد.به نقل از ارث، نتایج مشخص کرد که تنوع در ظاهر انسان، از جمله شکل جمجمه و غضروف بینی، به رحم مادر مربوط می‌شود که در آن ژن‌ها توسط عوامل تغذیه‌ای فعال می‌شوند.
دانشمندان اظهار کردند که توسعه ساختارهای اسکلتی جمجمه صورت به‌طرز شگفت‌انگیزی پیچیده است و روشن شدن مکانیسم‌های زیربنایی نه تنها بینش‌های علمی جدیدی را ارائه می‌دهد، بلکه به توسعه رویکردهای بالینی مؤثرتر برای درمان و یا پیشگیری از ناهنجاری‌های مادرزادی متعدد جمجمه صورت کمک می‌کند.
آنان بررسی کردند که چگونه مجموعه ژنی معروف به mTORC۱ نقشی اساسی در شکل‌دهی ویژگی‌های صورت در طول رشد جنینی ایفا می‌کند.
تجزیه‌وتحلیل‌ها نشان داد که رژیم‌غذایی سرشار از پروتئین در دوران بارداری می‌تواند فعالیت ژن‌های mTORC۱ را افزایش دهد و در نتیجه ویژگی‌های صورت نوزاد را دقیق تنظیم کند.
این مورد می‌تواند بر جنبه‌های مختلف ظاهر کودک مانند طول و عرض بینی، شکل گونه‌ها و برجسته بودن خط فک تأثیر بگذارد.
در حالی که جنبه‌های اساسی چهره انسان از والدین به ارث می‌رسد، اغلب تفاوت‌های قابل‌توجهی بین خواهر و برادرها و حتی در بین دوقلوهای همسان وجود دارد.
این تغییرات ظریف مدت‌هاست که دانشمندان را مجذوب خود کرده است و تحقیق فعلی بینش‌های جدیدی ارائه کرده است که نشان می‌دهد رژیم غذایی مادر نقش مهمی در تعیین این ویژگی‌های منحصر به فرد صورت دارد.
دانشمندان توضیح دادند که گروه دریافت که تعدیل سطح پروتئین در رژیم غذایی مادر، فعالیت mTORC۱ را تنظیم می‌کند و منجر به تغییرات ظریف اما مشخص در شکل جمجمه‌ای می‌شود.
رژیم‌های غذایی سرشار از پروتئین با ویژگی‌های برجسته‌تر صورت، مانند فک‌های بزرگ و غضروف بینی ضخیم‌تر مرتبط بودند، در حالی که مصرف پروتئین کمتر منجر به ویژگی‌های باریک‌تر و برجسته‌تر صورت می‌شد.
این یافته‌ها بینش‌های مهمی را در مورد مکانیسم‌های شکل‌گیری جمجمه و به‌طور بالقوه، انعطاف‌پذیری فنوتیپی این فرآیند ارائه می‌دهند و علاوه بر این، به روشن شدن نقش پروتئین مواد غذایی در دوران بارداری در این زمینه کمک می‌کنند.
نتایج این تحقیق در مجله Nature Communications منتشر شده است.
