شهادت مریم مینایی فقط یک جنایت که سندی دیگر از دشمنی کور صهیونیسم با زندگی، امید و هویت ایرانی است.
به گزارش حوادث پلاس به نقل از رکنا :
نامش مریم مینایی بود. پیکر بیجانش اینک گواهی زنده و گویا بر یکی از سیاهترین برگهای جنایت در دفتر ننگین تروریسم صهیونیستی است؛ جنایتی که نه بر سنگفرش یک پادگان نظامی که بر آستانه آرامش خانودهای ساده و بر دامان زندگیای سرشار از مهر مادری رقم خورد.
او تنها ۲۹ بهار را دیده بود. نه نشان نظامی بر سینه داشت، نه خاطرهای از صفآرایی سلاح در ذهنش نقش بسته بود و نه ریشه در خاکریزهای سخت خانوادهای نظامی داشت. تنها درجهاش «مادر» بود. تنها نشان افتخارش نگهداری از گوهری به نام «فرزند» بود. تمامی آرزوهایش چونان گنجینهای گرانمایه و بیبدیل در آشیانه کوچک و گرم زندگی کودک معصومش نهفته بود. دستهای پر مهر و صبورش نه برای فشردن ماشه که برای بافتن تاروپود محبت، نوازش گونه کودکش و ساختن آیندهای روشن گشوده بود. قلب بزرگش نه برای طپش در میدان جنگ که برای عشقی بیکران به خانوادهاش و سرزمین آبا و اجدادیاش میتپید.
حوادث پلاس مروری بر اخبار روز حوادث