حوادث پلاس مروری بر اخبار روز حوادث
نوشته های مشابه
در فاصله زمانی ۱ ژانویه تا ۲۶ می ۲۰۲۴، در مجموع ۱۹۴۸۹۷ مورد ابتلا و ۱۹۳۲ مورد مرگ ناشی از وبا در سراسر جهان گزارش شده؛ با توجه به تعداد و گسترش جغرافیایی طغیان‌های بیماری وبا در دنیا و از سوی دیگر با توجه به کمبود واکسن و سایر منابع، سازمان جهانی بهداشت مجددا سطح خطر این بیماری را در سطح جهانی بسیار بالا ارزیابی و این رخداد را به عنوان یک وضعیت اضطراری درجه ۳ طبقه‌بندی کرده است.به گزارش ایسنا، از تاریخ ۱ ژانویه لغایت ۲۶ می ۲۰۲۴، در مجموع ۱۹۴۸۹۷ مورد ابتلا و ۱۹۳۲ مورد مرگ ناشی از وبا در سراسر جهان و در پنج منطقه از مناطق سازمان جهانی بهداشت گزارش شده است.
بیشترین موارد گزارش شده مربوط به منطقه مدیترانه شرقی (۹۸۰۰۳ مورد، از ۶ کشور) و پس از آن منطقه آفریقا (۹۲۷۸۹ مورد، از ۱۴ کشور)، منطقه آمریکا (۲۶۷۲ مورد، از ۱ کشور)، منطقه جنوب شرق آسیا (۱۳۲۸ مورد؛ از ۲ کشور) و منطقه اروپا (۱۰۵ مورد؛ از ۱ کشور) بوده است.
همچنین طی این دوره زمانی، مرگ و میر ناشی از وبا نیز از پنج منطقه WHO مشتمل بر مناطق آفریقا (۱۶۹۸ مورد)، مدیترانه شرقی (۲۵۶ مورد)، آمریکا (۱۳ مورد) ، جنوب شرق آسیا (۴ مورد) و منطقه اروپا (۱ مورد) گزارش شده است. در این فاصله زمانی از منطقه غربی اقیانوس آرام طغیان بیماری وبا گزارش نشده است.
بنابر اعلام مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت، طی ماه می سال ۲۰۲۴ ، در مجموع 46هزار و 364 مورد جدید وبا از ۱۹ کشور در چهار منطقه WHO گزارش شده است که نسبت به ماه گذشته 58 درصد افزایش داشته است. در این دوره زمانی، منطقه مدیترانه شرقی بیشترین تعداد موارد ابتلا را به ثبت رسانده (۳۳۷۷۹مورد از ۶ کشور) و پس از آن به ترتیب مناطق آفریقا (۱۲۵۰۴مورد از ۱۱ کشور)، اروپا (۷۹مورد از ۱ کشور) و جنوب شرق آسیا (۲مورد از ۱ کشور) قرار دارند.
در همین بازه زمانی در مجموع ۱۸۵مورد مرگ مرتبط با بیماری وبا در سطح جهان گزارش شده است که نشان دهنده کاهش ۳۷ درصدی نسبت به ماه گذشته می‌باشد. بیشترین موارد مرگ به ترتیب در مناطق آفریقا ( ۱۳۰ مورد مرگ در ۱۰ کشور)، مدیترانه شرقی (۵۴ مورد مرگ در ۴ کشور) و منطقه اروپا ( یک مورد مرگ در یک کشور) گزارش شده است. طی دوره زمانی مشابه در سال گذشته در مجموع ۶۰۲۸۸ مورد ابتلا و ۲۶۳ مورد مرگ مرتبط با بیماری وبا از ۲۰ کشور در دنیا گزارش شده است. بر این اساس تعداد موارد ابتلا و مرگ گزارش شده طی ماه می سال ۲۰۲۴ به ترتیب 23 درصد و 30 درصد کمتر از موارد گزارش شده در مدت زمان مشابه در سال گذشته است.
گزارش روند بیماری وبا در منطقه مدیترانه شرقی
بنابر اعلام مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت، در فاصله زمانی ۱ ژانویه لغایت ۲۶ می ۲۰۲۴، در منطقه مدیترانه شرقی در مجموع ۹۸۰۰۳ مورد ابتلا به وبا از شش کشور گزارش شده است که بیشترین موارد بیماری در افغانستان (۴۶۷۵۸ مورد)، پاکستان (۱۸۳۱۸ مورد) ، سومالی (۱۳۰۷۹ مورد)، جمهوری عربی سوریه (۱۰۱۲۷ مورد) و یمن (۷۳۵۳ مورد) بوده است. همچنین تعداد موارد مرگ گزارش شده در این بازه زمانی در مجموع ۲۵۶ مورد و از چهار کشور سومالی( ۱۲۰ مورد )، سودان (۶۳ مورد )، یمن (۴۸ مورد) و افغانستان( ۲۵ مورد ) بوده است.
طی ماه می سال ۲۰۲۴ ، در منطقه مدیترانه شرقی در مجموع ۳۳۷۷۹ مورد جدید وبا از ۶ کشور گزارش شده است که در مقایسه با تعداد موارد گزارش شده در ماه قبل، ۱۱۰% افزایش داشته است. در این بازه زمانی، موارد ابتلا به وبا از کشورهای افغانستان (۱۳۴۵۱ مورد)، پاکستان ( ۱۳۰۷۵ مورد) ، یمن (۳۸۵۱ مورد)، سومالی (۳۰۶۲ مورد) ،جمهوری عربی سوریه (۳۰۷ مورد) و سودان (۳۳ مورد) گزارش شده است. تعداد موارد مرگ مرتبط با بیماری وبا که طی ماه می گزارش شده است نیز ۵۴ مورد بوده است که نسبت به ماه قبل ۱۲% افزایش داشته است (یمن ۲۶ مورد ، سومالی ۱۸ مورد ، افغانستان ۹ مورد و سودان ۱ مورد).
ارزیابی سطح خطر
سازمان جهانی بهداشت در ژانویه ۲۰۲۳، تجدید حیات جهانی بیماری وبا را به عنوان یک وضعیت اضطراری درجه ۳ طبقه بندی کرد که بالاترین سطح داخلی برای شرایط اضطراری در WHO می‌باشد . در حال حاضر با توجه به تعداد و گسترش جغرافیایی طغیان‌های بیماری وبا در دنیا و از سوی دیگر با توجه به کمبود واکسن و سایر منابع، WHO مجدداً سطح خطر را در سطح جهانی بسیار بالا ارزیابی و این رخداد را همچنان به عنوان یک وضعیت اضطراری درجه ۳ طبقه‌بندی کرده است.
عوامل موثر بر روند طغیان‌های وبا بسیار پیچیده بوده و شامل مواردی مانند جابجایی جمعیت، بلایای طبیعی و تغییرات آب و هوا می‌باشد که از مرزهای ملی فراتر می‌روند. ناکافی بودن نظام مراقبت بیماری در مناطق مرزی همچنین محدود بودن سطح آگاهی جوامع در مناطق تحت تاثیر طغیان وبا از دیگر عوامل موثر بر این موضوع می‌باشند. برای مقابله با این چالش‌ها، توصیه سازمان جهانی بهداشت بر این است که کشورها باید با ایجاد مکانیسم‌هایی در جهت به اشتراک‌گذاری داده‌ها در زمان مناسب، هماهنگ کردن نظام‌های مراقبت، تجمیع منابع و همچنین اجرای مداخلات آمادگی و پاسخ به صورت مشترک، به همکاری‌های فرا مرزی اولویت دهند.
